Warsztat Terapii Zajęciowej prowadzony przez Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych Archidiecezji Warszawskiej w Warszawie to wyjątkowe miejsce na mapie stolicy. W tej placówce, osoby z niepełnosprawnością intelektualną, udowadniają codziennie, że przy odpowiednim wsparciu, mogą zrobić naprawdę wiele.
Warsztat Terapii Zajęciowej przy ul. Karolkowej w Warszawie, prowadzony przez Katolickie Stowarzyszenie Niepełnosprawnych Archidiecezji Warszawskiej powstał w 1997 r. To ośrodek dziennego pobytu dla 45 osób z niepełnosprawnością intelektualną, urządzony i całkowicie dostosowany do potrzeb osób poruszających się na wózkach. Placówka jest finansowana ze środków PFRON, za pośrednictwem Warszawskiego Centrum Pomocy Rodzinie oraz ze środków Miasta St. Warszawy. Warsztat prowadzi dziewięć pracowni tematycznych, w których pod okiem instruktorów, osoby z niepełnosprawnościami, doskonalą swoje umiejętności zawodowe i społeczne. Zajęcia odbywają się w pracowniach: ceramicznej, witraży, plastycznej, introligatorskiej, szycia, tkackiej, ogrodniczej, gospodarstwa domowego oraz terapeutycznej.
Uczestnicy pracowni ceramicznej wyrabiają z gliny miski, doniczki, wazony, cukiernice oraz innego rodzaju przedmioty, do formowania których używają form gipsowych oraz koła garncarskiego. Gotowe prace samodzielnie wypalają w piecu i szkliwią w zależności od potrzeb. I robią to perfekcyjnie, czego dowodem jest to, że spod ich rąk, wychodzą prawdziwe „dzieła sztuki”. W pracowni witraży uczą się z kolei jak wykorzystywać proste techniki witrażowe. Malują na szkle, które wcześniej sami przygotowują (tną i szlifują krawędzie). Do kupna tych prac nie trzeba nikogo namawiać… Od dawna znajdują spore grono nabywców, na wszelkiego typu, kiermaszach, festynach i aukcjach.
Pracownia plastyczna, która słynie – w pierwszej kolejności – z wyrobów wikliniarskich i stroików świątecznych, produkuje natomiast tanią biżuterię oraz elementy dekoracji wnętrz. W ramach prowadzonych zajęć, uczestnicy pracują głównie z papierem. Produkują kartki okolicznościowe, notesy, zdobią torebki papierowe oraz pudełka na prezenty.
W pracowni szycia dla odmiany, czas mija uczestnikom warsztatu głównie na szyciu, haftowaniu i obróbce materiałów tekstylnych. Osoby z niepełnosprawnościami uczą się jak stosować takie techniki jak: sumak, gobelin czy kilim. Ich dobór, dostosowuje się specjalnie do możliwości i umiejętności każdego z uczestników. Największym powodzeniem cieszy się oczywiście gobelin, gdzie wzór jest geometryczny i powtarzalny. Pewnie dlatego również, że jest łatwiejszy od kilimu, który ma formę dwustronną i w której nici wątku kładzie się prostopadle do osnowy. W przypadku gobelinów, wzory zwykle czerpie się z malarstwa, dlatego też bywa potocznie nazywany „malarstwem wełną”.
Praca w pracowni ogrodniczej polega głownie na opiekowaniu się roślinami rosnącymi na terenie placówki, a także w przywarsztatowym ogrodzie. Podopieczni pracowni uczą się kosić trawę, grabić liście, pielić chwasty, sadzić rośliny i zbierać nasiona kwiatów. A zimą, dbają by nie zasypało śniegiem dojścia do warsztatu.
Wszelkimi sprawami porządkowo-remontowymi, jakie pojawiają się w wtz-cie zajmuje się pracownia gospodarstwa domowego. To na głowie jej uczestników jest m.in. robienie zakupów dla całej placówki, jak również obróbka i praca z drewnem, przygotowanie ramek do witraży, wykonywanie półek oraz innych, drewnianych przedmiotów potrzebnych do normalnego funkcjonowania.
W pracowni kuchennej, wiadomo: gotowanie, pieczenie, smażenie… Dbanie o czystość warsztatowej stołówki, zmywalni oraz całej kuchni. To tutaj, przyrządza się większość posiłków dla uczestników warsztatów i ich gości. I na koniec, pracownia terapeutyczna, która zajmuje się różnego rodzaju technikami terapeutycznymi dla uczestników placówki. Spójrzcie na zdjęcia, z jakim wyjątkowym skupieniem, precyzją i zaangażowaniem, uczestnicy WTZ „Karolkowa” wykonują swoją codzienną pracę. WTZ „Karolkowa|” to wyjątkowe miejsce, które tworzą wyjątkowi ludzie. Ma się czym pochwalić, bo regularnie pomaga swoim podopiecznym odnaleźć się na otwartym rynku pracy. Zawdzięczają to efektom rehabilitacji zawodowej i społecznej prowadzonej w warsztacie i efektywnej współpracy kadry z wieloma organizacjami wspierającymi zatrudnienie osób z niepełnosprawnościami. A że robi to naprawdę dobrze, to chciałoby się powiedzieć – tak trzymać!
Artykuł promujący ekonomię społeczną napisany został w ramach projektu pn.„Koordynacja ekonomii społecznej na Mazowszu” współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Regionalny Program Operacyjny Województwa Mazowieckiego na lata 2014-2020, Oś Priorytetowa IX Wspieranie włączenia społecznego i walka z ubóstwem, Działanie 9.3 „Rozwój ekonomii społecznej”.
