Ekonomia społeczna nie ogranicza się do konkretnych branż. Przedsiębiorstwa społeczne zaś to normalne podmioty gospodarcze, z tą tylko różnicą, że tworzą je osoby znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej. O ile „normalny” biznes dąży do realizacji celów i maksymalizacji zysku, o tyle – firmy, w domyśle „społeczne” – są przedsiębiorstwami, dla których głównym celem jest pomoc drugiemu człowiekowi. Intensyfikują korzyści społeczne, przeciwdziałają wykluczeniu społecznemu, pomagają osobom z niepełnosprawnościami i długotrwale bezrobotnym. Są formą działalności gospodarczej, łączącej grupowe, bądź indywidualne zaangażowanie, z nauką podstaw biznesu i prospołeczną funkcją integrowania ludzi.
Podmioty ekonomii społecznej działają pod różnymi markami i przyjmują różnorakie formy prawne. Mogą to być spółdzielnie socjalne, zakłady aktywności zawodowej, centra integracji społecznej, warsztaty terapii zajęciowej, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółki non-profit, spółdzielnie pracy, wzajemnościowe fundusze poręczeniowe i pożyczkowe (w tym mikropożyczkowe), wreszcie – organizacje pozarządowe, które prowadzą działalność gospodarczą lub działalność odpłatną pożytku publicznego, w różnej formie i postaci.
Ekonomia społeczna to „sektor z misją”, który poza aktywizacją i reintegracją zawodową, tworzy nowe miejsca pracy w społecznościach i środowiskach lokalnych.
Artykuł promujący ekonomię społeczną napisany został w ramach projektu pn.„Koordynacja ekonomii społecznej na Mazowszu” współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Regionalny Program Operacyjny Województwa Mazowieckiego na lata 2014-2020, Oś Priorytetowa IX Wspieranie włączenia społecznego i walka z ubóstwem, Działanie 9.3 „Rozwój ekonomii społecznej”.
